WK voetbal

Het FIFA-wereldkampioenschap voetbal of WK voetbal, is een om de vier jaar terugkerend toernooi tussen de nationale mannenteams die bij de FIFA aangesloten zijn. Naast het gastland plaatsen zich via de continentale voorronden uiteindelijk nog 31 landenteams voor de eindronde. Vanaf 2026 wordt dit uitgebreid naar 48 landen. Alle landen spelen kwalificatieronden om zich te plaatsen voor de eindronde.

Voorgeschiedenis WK

In 1908 werd voetbal een officiële olympische competitie onder toezicht van de FIFA. Het toernooi werd georganiseerd door de Engelse voetbalbond, ging tussen nationale teams en had de vorm van een knock-outsysteem, maar diende nog steeds slechts als demonstratiesport. In 1908 (in Londen) en 1912 (in Stockholm) won telkens het Engelse nationale amateurvoetbalteam.

In 1914 besloot de FIFA het olympische toernooi te erkennen als een "wereldkampioenschap voetbal voor amateurs", en nam de verantwoordelijkheid voor de organisatie van het evenement. Dit leidde tot 's werelds eerste intercontinentale voetbaltoernooi, op de Olympische Zomerspelen van 1920 (in Antwerpen). Er deden 14 nationale teams mee, waarvan een van buiten Europa, namelijk Egypte. Dit toernooi werd gewonnen door België.

Voor de daaropvolgende twee Olympische Zomerspelen staken er ook teams de Atlantische Oceaan over om deel te nemen aan de voetbaltoernooien. In 1924 (in Parijs) waren 22 teams, waarvan vier van buiten Europa: Egypte, Turkije, Uruguay en de Verenigde Staten. In 1928 (in Amsterdam) waren 17 teams] waarvan zeven van buiten Europa: naast de vier die ook in 1924 meededen, waren dat ook Argentinië, Chili en Mexico. Beide toernooien werden gewonnen door Uruguay.

Het eerste officiële WK

In 1928 stelde FIFA-voorzitter Jules Rimet voor om een eigen internationaal toernooi te organiseren, waarop de sterkste nationale voetbalploegen om de titel World Champion zouden gaan spelen. Op maandag 28 mei 1928 werd in Amsterdam besloten dat Uruguay gastland zou worden van het eerste officiële wereldkampioenschap voetbal, in 1930, om het eeuwfeest van de Uruguayaanse onafhankelijkheid te vieren en omdat Uruguay toen dubbele olympische titelhouder en dus een van de betere voetballanden was.

Het eerste wereldkampioenschap voetbal was tevens het enige waarvoor de landen zich niet hoefden te kwalificeren: ze werden uitgenodigd door de FIFA om aan het eerste WK mee te doen. De animo uit Europa was echter nihil: op 28 februari 1930, de einddatum van inschrijving, had zich nog geen enkel Europees land aangemeld vanwege de lange reisduur en de hoge reiskosten. Uiteindelijk wist Rimet, met hulp van de regering van Uruguay, vier teams zo ver te krijgen om de oversteek te maken: België, Roemenië, Joegoslavië en Frankrijk. Uruguay werd de eerste officiële wereldkampioen.

Als trofee voor het winnende team werd de "Victoire aux Ailes d'Or" ontworpen: een beker gedragen door Nikè, de Griekse godin van de overwinning. Deze wisselbeker werd in 1946 als eerbetoon aan de initiatiefnemer van het WK voetbal omgedoopt naar "Jules Rimet-beker". In 1970 ging deze trofee definitief naar Brazilië: dat was het derde WK dat door Brazilië werd gewonnen, en de regel was toen nog dat indien één land drie keer wereldkampioen werd, het de trofee mocht houden. In 1983 werd de beker gestolen en nooit meer teruggevonden, waarna de Braziliaanse voetbalbond een replica liet maken.

De huidige trofee, FIFA Wereldbeker, bestaat uit twee figuren op een sokkel die een wereldbol omhoog houden, en is wederom een wisseltrofee. De FIFA Wereldbeker werd voor het eerst uitgereikt in 1974 aan het toenmalige West-Duitsland.

België eindigde 1 keer 4^de (Mexico ’86) en in 2018 (Rusland) op een 3^de plaats . Brazilië won tot nu toe 5 keer het WK, Duitsland en Italië elk 4 keer.

(bron: Wikipedia)

Geschiedenis weddenschappen

De eerste bewijzen dat mensen gokten, met botjes van schapen, dateren van 40.000 voor Christus. In 5000 voor Christus, in wat nu Irak is, werd een spel met dobbelstenen gespeeld. De oude Grieken stonden bekend als sportliefhebbers en grote sportevenementen als de Olympische-, Korintische- en Pythische spelen waren dan ook geliefde aangelegenheden om te wedden. Later, met de Romeinen, waren vooral de gevechten tussen de gladiatoren populaire evenementen om geld op in te zetten. Sportweddenschappen bestaan dus reeds minstens 2500 jaar, hoewel er doorheen de tijd ook periodes zijn geweest dat ze her en der verboden waren.

‘Wedden’ heeft iets van ‘denken het juist te weten’, zoals in sportcompetities men ernaar streeft ‘de beste’ te zijn. Vandaar dat sportwedstrijden en weddenschappen elkaar ook kunnen aantrekken. De eerste ‘paardenrennen’ in ons land waren wellicht wedstrijdjes tussen cavalerieofficieren die om het snelst van de ene plaats naar de andere renden. Zo is in historische documenten sprake van een ‘raid van Brussel naar Oostende’ die eindigde op de Wellington Renbaan. In 1830 werden daar de eerste echte paardenwedrennen georganiseerd.

Lang hadden weddenschappen wel een ander karakter dan nu en was het eigenlijk alleen voor de elite beschikbaar. Zoals casino’s in de 19de eeuw hier ook enkel gedoogd werden om koningshuizen en edellieden te laten uitpakken met hun kapitaalkracht. Pas einde vorige eeuw ging Jan met de pet ook gokken, tijdens de jaren ‘70 was er een ‘democratiseringsbeleid’ waarbij plots iedereen een casino binnen kon.

In België was het wedden op sport lang verboden volgens de strafwet van 12 december 1895. Pas in 1963 werden onderlinge sportweddenschappen weer toegestaan. Twee jaar later kon er ook weer tegen noteringen en op paardenrennen gewed worden.

Met de wet van 10.01.2010 (en latere KB’s) werden weddenschappen, ook online, gereguleerd in België. Wedden in weddenschapskantoren, krantenwinkels en online begon hiermee te ‘boomen’. Ook doordat reclame, en zo de maatschappelijke aanvaarding van gokken, plots erg aanwezig werd. Daar bovenop komt dat het risicoprofiel van weddenschappen de laatste jaren verhoogde, doordat het met online live betten onder andere evolueerde van een onderbroken- naar een continue spel. Het risico om de controle te verliezen en/of meer geld te gaan inzetten dan gepland, is groter bij ‘in-game’- of ‘live betting’. Zie ook getuigenis.